นกกระสาแสนซื่อกับสุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์

 

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ. กลางป่าใหญ่แห่งหนึ่ง มีสุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ตัวหนึ่งเดินโซเซด้วยความหิวโหยเนื่องจากไม่มีอะไรตกถึงท้องมาหลายวันแล้ว จนในที่สุด มันก็เจอซากกวางที่ฝูงสิงโตกินทิ้งเอาไว้ อยู่ข้างๆ แม่น้ำสายหนึ่ง ด้วยความที่มันหิวจัด มันจึงตรงรี่เข้าไปกินซากกวางตัวนั้นในทันที และด้วยความตะกละของมัน มันได้กลืนกระดูกชิ้นใหญ่เข้าไป แน่นอน .... กระดูกชิ้นใหญ่ชิ้นนั้นก็เข้าไปติดคอมันในทันที จนมันต้องร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวดและทรมาน มันพยายามทุกวิถีทางที่จะเอากระดูกออกจากคอของมัน แต่ก็ไม่สำเร็จ

ในขณะนั้นเอง มันก็เหลือบไปเห็นนกกระสาแสนซื่อตัวหนึ่งกำลังเดินผ่านมา ด้วยความดีใจ สุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ก็ร้องทักนกกระสาแสนซื่อว่า

“พี่นกกระสาจ๋า.......”  

“พี่ช่วยอะไรฉันหน่อยได้มั้ยจ๊ะ”

นกกระสาแสนซื่อได้ยินสุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์พูดทักทายด้วยน้ำเสียงอันอ่อนหวานไพเราะเช่นนั้น นกกระสาแสนซื่อก็รู้สึกเต็มใจที่จะช่วยเหลือสุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ในทันที จึงถามขึ้นว่า

“จะให้พี่ช่วยอะไรจ๊ะ”

“พี่ช่วยหยิบกระดูกชิ้นโตออกจากคอของฉันให้ทีนะจ๊ะ ปากแหลมๆ สวยๆ ของพี่เท่านั้นแหละที่จะช่วยฉันได้”

“ถ้าพี่ทำได้....ฉันสัญญาว่าจะให้รางวัลพี่อย่างงามเลยล่ะ”

นกกระสาแสนซื่อหลงเชื่อในข้อเสนอของสุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ จึงก้มลงไปในคอสุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์และ มันต้องใช้ความพยายามและความระมัดระวังอย่างทุลักทุเล จนในที่สุดมันก็สามารถใช้ปากของมันคาบเอากระดูกชิ้นโตออกมาจากปากของสุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ได้สำเร็จ

สุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์หายจากความเจ็บปวดและไม่ต้องทนทุกข์ทรมานอีกต่อไป มันรู้สึกดีใจมากๆ แต่พอนกกระสาแสนซื่อทวงรางวัลที่สุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์สัญญาว่าจะให้ คราวนี้ สุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์พูดกับนกกระสาแสนซื่อด้วยน้ำเสียงที่แตกต่างไปจากเดิมแกมตะคอกว่า

“เจ้าน่ะ โชคดีแค่ไหนแล้วที่ข้าไม่กัดหัวเจ้า ฉันน่ะทำได้ง่ายๆ เลยนะเมื่อตอนที่เจ้าเอาหัวของเจ้าเข้าไปในคอของข้า แต่ข้าก็ไม่ทำ นั่นแหละ ถือว่าเป็นรางวัลของเจ้าแล้วล่ะ”

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

อย่าได้หวังรางวัลหรือสิ่งตอบแทนใดๆ จากผู้อื่นโดยเฉพาะคนที่ไม่ดีและมักผิดสัญญา แต่จงทำดีกับผู้อื่นเพราะมันเป็นสิ่งที่ดี และไม่คาดหวังว่าจะได้ผลตอบแทนใดๆ และอย่าทำตัวเหมือนสุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ที่ทำผิดสัญญา

เครดิตภาพ  https://fr.pinterest.com/pin/94153448438240555/