กากับขนนกยูง

ณ. ป่าแห่งหนึ่ง มีเจ้ากาตัวหนึ่ง มันชอบหลงตัวเองและพูดจาโอ้อวด และชอบทำตัวให้สวย หรู เหมือนนกยูง  อยู่มาวันหนึ่ง เจ้ากาก็บินตรงรี่เข้าไปหานกยูงและพูดขึ้นว่า

“คุณนกยูงคร๊าบบบบบบ .....”

“กระผมจะขอยืมขนของคุณนกยูงสักวันสองวันได้มั้ยคร๊าบบบบ ....”

นกยูงได้ยินดังนั้น ก็ตอบตกลงในทันที  “ได้สิ”

และแล้ว นกยูงก็หยิบขนอันสวยงามของมันให้เจ้ากายืมไป

เมื่อเจ้ากาได้ขนของนกยูงมาแล้ว  มันดีใจมากและรีบนำขนของนกยูงมาประดับบนตัวของมันทันที ต่อจากนั้น มันก็บินตรงไปกลางป่าและบินลงไปยืนท่ามกลางฝูงนกทั้งหลาย

มันพูดขึ้นว่า “ดูขนของฉันสิ .... สวยมั้ยล่ะ”

เจ้าการู้สึกภาคภูมิใจกับขนของนกยูงที่อยู่บนตัวมันมากมาย มันร้องตะโกนขึ้นอีกว่า “ฉันเป็นนกที่สวยที่สุดในป่าแห่งนี้”

แต่.... ไม่มีนกตัวไหนสนใจมันเลย นกแต่ละตัวล้วนกำลังง่วนอยู่กับสิ่งที่มันทำอยู่ตรงหน้า

เจ้ากายังคงตื่นเต้นกับขนของนกยูงบนตัวมันต่อไป โดยไม่ทันได้สังเกต

มันเต้นไปและพูดว่า  “ฉันดูยิ่งใหญ่มั้ย” “ฉันดูดีใช่มั้ย” 

แต่ถึงกระนั้น นกเหล่านั้นก็ยังไม่คิดที่จะสนใจเจ้ากาเลยแม้แต่น้อย

เมื่อเวลาล่วงเลยไป ....จนในที่สุด ฝูงนกเหล่านั้นก็เพิ่งหันมามองที่เจ้ากาและสังเกตเห็นว่ามีขนนกยูงที่สวยงามติดอยู่บนตัวของเจ้ากา ฝูงนกเหล่านั้นก็ระเบิดเสียงหัวเราะขึ้นมาจนดังลั่นป่า

และนกตัวหนึ่งก็พูดขึ้นมาด้วยเสียงเยาะเย้ยถากถางเจ้ากาว่า “เจ้ากาโง่ .... ขนสวยๆ นี้ไม่ใช่ของเจ้าสักหน่อย มันเป็นขนของนกยูงต่างหากล่ะ”

เจ้ากาได้ยินดังนั้น ก็พูดอะไรไม่ออก ตอนนี้มันได้ยินแต่เสียงหัวเราะเยาะของเหล่านกทั้งหลายดังลั่นอยู่รอบๆ ตัวมัน เจ้าการู้สึกอับอายเป็นอย่างมากและรีบบินหายไปบนท้องฟ้าในทันใด 

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

“ความงดงามที่แท้จริง ไม่ได้เกิดจากสิ่งปลอมๆ ที่นำมาสวมใส่ จึงไม่น่าภูมิใจ ไม่น่าชื่นชมและไม่มีใครสรรเสริญแน่นอน”

เครดิตภาพ  https://www.pinterest.com/madeincoventrys/crows/