กาลครั้งหนึ่ง
กระต่ายตัวหนึ่งนอนหลับอยู่ใต้ต้นตาล
ขณะที่นอนหลับอยู่นั้น เกิดพายุใหญ่
ทำให้ลูกตาลหล่นลงที่พื้นดิน เกือบถูกกระต่าย
กระต่ายตกใจตื่นขึ้น คิดว่าฟ้าถล่ม ลุกขึ้นวิ่งไปอย่างรวดเร็ว
สัตว์อื่น ๆ เห็นกระต่ายวิ่งมา จึงถามกระต่ายว่า
"ท่านวิ่งหนีอะไรมา"
กระต่ายบอกว่า "ฟ้าถล่ม"
สัตว์เหล่านั้นได้ฟัง ก็วิ่งตามกระต่ายไป
จนพบราชสีห์ตัวหนึ่ง เป็นสัตว์เจ้าปัญญา
เห็นสัตว์วิ่งมาดังนั้น จึงถามว่า...
พวกท่านวิ่งหนีอะไรมา
สัตว์เหล่านั้นบอกว่า "ฟ้าถล่ม"
ราชสีห์จึงบอกให้สัตว์เหล่านั้น พาไปดู
เมื่อได้ดูที่ต้นตาล ก็เห็นลูกตาลหล่นอยู่ที่โคนต้น
ราชสีห์จึงว่า คนที่โง่เขลา ไม่คิดอะไรให้รอบคอบ
จึงได้รับผลตอบแทน เช่นนี้แหละ...
ขณะที่นอนหลับอยู่นั้น เกิดพายุใหญ่
ทำให้ลูกตาลหล่นลงที่พื้นดิน เกือบถูกกระต่าย
กระต่ายตกใจตื่นขึ้น คิดว่าฟ้าถล่ม ลุกขึ้นวิ่งไปอย่างรวดเร็ว
สัตว์อื่น ๆ เห็นกระต่ายวิ่งมา จึงถามกระต่ายว่า
"ท่านวิ่งหนีอะไรมา"
กระต่ายบอกว่า "ฟ้าถล่ม"
สัตว์เหล่านั้นได้ฟัง ก็วิ่งตามกระต่ายไป
จนพบราชสีห์ตัวหนึ่ง เป็นสัตว์เจ้าปัญญา
เห็นสัตว์วิ่งมาดังนั้น จึงถามว่า...
พวกท่านวิ่งหนีอะไรมา
สัตว์เหล่านั้นบอกว่า "ฟ้าถล่ม"
ราชสีห์จึงบอกให้สัตว์เหล่านั้น พาไปดู
เมื่อได้ดูที่ต้นตาล ก็เห็นลูกตาลหล่นอยู่ที่โคนต้น
ราชสีห์จึงว่า คนที่โง่เขลา ไม่คิดอะไรให้รอบคอบ
จึงได้รับผลตอบแทน เช่นนี้แหละ...
No comments:
Post a Comment