เด็กชายคนหนึ่งชอบไปนั่งเล่นอยู่ที่ริมแม่น้ำ
เฝ้าดูชาวประมงตกปลาเป็นประจำทุกวัน
วันหนึ่ง
ชาวประมงได้มอบปลาตัวโตให้แก่เด็กชายด้วยความเอ็นดู
เด็กชายจึงถอดเสื้อแล้วหอบปลาตัวโตนำกลับไปบ้านด้วยความดีใจ
หวังจะให้พ่อแม่ปรุงเป็นอาหารให้เอร็ดอร่อย
แต่ระหว่างทางนั้น เด็กชายเห็นปลาดิ้นอยู่ตลอดเวลาจึงคิดในใจว่า
“สงสัยเจ้าปลาคงจะหิวน้ำเป็นแน่ถ้าเราไม่ให้มันได้กินน้ำ
เดี๋ยวมันจะตายเสียก่อนถึงบ้าน พ่อกับแม่ก็คงจะต่อว่าเราเป็นแน่”
เมื่อคิดได้ดังนั้น
เด็กชายก็เดินไปที่ริมแม่น้ำแล้วแก้ห่อเสื้อออกพลางปล่อยปลาลงสู่แม่น้ำ
“ลงไปกินน้ำให้อิ่มนะ
แล้วเดี๋ยวค่อยขึ้นมาใหม่”
เด็กชายกระทำเช่นนั้นแล้วก็นั่งรออยู่
ส่วนปลาตัวโตนั้นเมื่อลงสู่น้ำได้ก็รีบว่ายหายไปทันที
เด็กชายนั่งรออยู่นานแสนนาน
จนกระทั่งเย็นย่ำก็ไม่เห็นปลาตัวโตโผล่ขึ้นมาอีกเลย
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
:
การปล่อยโอกาสงามๆ ให้หลุดลอยไปนั้นย่อมยากที่จะหวนกลับคืนมาได้อีก
แหล่งที่มา www.fable.deksiam.in.th
No comments:
Post a Comment