Friday, August 13, 2010

ยักษ์วิเศษ

ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชายตัดฟืนอาศัยอยู่ในป่า ทำมาหากินด้วยความซื่อสัตย์สุจริต วันหนึ่งมีเทวดามาปรากฎตัวต่อหน้าชายตัดฟืน "เราจะมอบของล้ำค่า เพื่อเป็นรางวัลตอบแทนที่เจ้าเป็นคนดี มันคือ ยักษ์วิเศษ"

เทวดากล่าวว่า "เจ้ายักษ์คนนี้มีความสามารถสูง มันเกิดมาเพื่อทำงาน มันสามารถทำงานให้เจ้า่ได้ทุกอย่าง และทำได้อย่างมีประสิทธิภาพ และที่สำคัญมันทำงานได้เร็วมากเลย"

"แต่..." เทวดาเว้นวรรคเล็กน้อยแล้วกล่าวต่อ "เจ้าต้องระวังหากไม่สามารถหางานให้มันทำได้ละก็ มันจะกลับมาเล่นงานเจ้าเอง มันจะเล่นงานเจ้า่ถึงตายเชียวนะ" ชายตัดฟืนได้มอบหมายงานให้ยักษ์ไปทำความสะอาดบ้านที่รกรุงรัง ตัวเขาเองก็กระหยิ่มใจที่ได้พัก ขณะที่เขากำลังจะเอนตัวลงงีบก็ได้ยินเสียงดังชัดเจนข้างๆ หู ว่า "นายๆ ข้าทำความสะอาดบ้านเสร็จแล้ว มีอะไรให้ข้าทำอีก" ชายตัดฟืนกวาดสายตาไปรอบๆ บ้านอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง บ้านสะอาดหมดจดอย่างไม่มีที่ติ เขาแก้ปัญหาเฉพาะหน้าสั่งให้ยักษ์ไปตัดฟืนที่เขาทำค้างไว้เป็นงานชิ้นใหญ่ที่ทำให้เขาพอมีเวลาพักผ่อน

จากนั้นชายตัดฟืนได้ไปปรึกษาท่านผู้รู้ประจำหมู่บ้าน เจ้ายักษ์เสร็จงานผ่าฟืนพอดี "นายๆ ข้าผ่าฟืนเสร็จแล้วมีอะไรให้ข้าทำอีก" น้ำเสียงของเจ้ายักษ์ส่อเลศนัยว่ามันจะได้กินชายตัดฟืนเป็นอาหารแน่ๆ ชายตัดฟืนเริ่มทำตามแผนทันที

เขาสั่งให้ยักษ์พาตนไปยังต้นไม้สูงกลางป่า ณ ต้นไม้นั้นเขาสั่งให้เจ้ายักษ์ช่วยลิดกิ่ง ลิดใบออกจนหมด ต้นไม้สูงต้นนี้จึงดูเหมือนเสาโล้นๆ ต้นหนึ่ง "นับจากนี้ไป" ชายตัดฟืนกล่าว "เมื่อใดที่เจ้ายืนอยู่ที่โคนต้น งานของเจ้าคือให้ปีนขึ้นไปจนสุดปลายยอดไม้" เขาเว้นวรรคเล็กน้อย ก่อนที่จะกล่าวต่อ "และเมื่อใดที่เจ้าอยู่ปลายยอดไม้ งานของเจ้าคือให้ปีนลงมายังโคนต้นไม้"

คำสั่งนี้ทำให้เจ้ายักษ์ทำงานเป็นวงจรอันไม่รู้จบ ผลก็คือเมื่อใดที่ชายตัดฟืนมีงานให้ทำ เขาก็เรียกเจ้ายักษ์มาใช้ ครั้นเมื่องานเสร็จสิ้นลงเขาก็ใช้ให้เจ้ายักษ์ไปปีนต้นไม้

ยักษ์วิเศษตนนี้ก็คือ ความคิดของมนุษย์นั่นเอง น้องๆ เชื่อไหมคะว่าความคิดของเราเป็นสิ่งที่มีความสามารถสูง เป็นสิ่งที่เร็วยิ่ง บ่อยครั้งที่เราพบว่าความคิดนี่แหละ กลับมาเล่นงานเราเสียเอง บางคนคิดมากจนบั่นทอนสุขภาพ

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ผู้มีปัญญาย่อมรู้จักที่จะใช้ความคิดของตนเองให้เกิดประโยชน์ค่ะ


ผู้แต่ง                 :   พี่อ้อย

แหล่งที่มา           :    อุดมศานต์
                              ปีที่ 87 เดือน กุมภาพันธ์ 2550/2007

No comments:

Post a Comment