ชีวิตในป่าเต็มไปด้วยภยันอันตรายมากมายมหาศาล แม่นกโพระดกจึงตัดสินใจเลือกใช้คบไม้ที่สูงชันเป็นสถานที่สำหรับทำรังและวางไข่เพื่อให้กำเนิดลูกน้อย "รังของเราอยู่สูงจากพื้นดินมาก แถมยังมีใบไม้และเถาวัลย์กำบังไว้ คงไม่มีใครมาเห็นแน่"
แม่นกเฝ้ากกไข่อยู่ในรังจนกระทั่งลูกนกฟักออกมาจากไข่ แต่ละตัวล้วนมีหน้าตาน่ารักน่าชัง เมื่อลูกนกฟักออกมาแล้ว ต่างพากันร้องจิ๊บๆ ด้วยความหิว เสียงร้องคร่ำครวญของลูกๆ ทำให้แม่นกต้องผละจากรังออกไปหาอาหาร ไม่อาจเฝ้าดูแลรังได้ตลอดเวลาดังเดิม "โอ๋....อย่าร้องเอ็ดตะโรกันไปสิจ๊ะลูก ในป่านี้มีภัยอยู่รอบด้าน หากใครรู้ว่า เราซ่อนตัวอยู่ตรงนี้อาจเป็นอันตรายได้ ...อยู่กันดีๆ นะจ๊ะ แม่จะไปหาธัญญาหารและผลไม้มาให้ แล้วจะรีบกลับมา" แม่นกสั่งความก่อนจะเหิรบินจากไปด้วยความเป็นห่วง แม้ว่าจะได้รับคำเตือนแล้ว แต่ลูกนกยังเล็กนัก และไม่เคยเผชิญกับอันตราย พวกมันจึงไม่คิดถึงปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้น ยังคงพากันส่งเสียงเย้าเหย่กันอย่างสนุกสนาน
เสียงร้องจิ๊บๆ ของลูกนกดังไปถึงสัตว์ร้ายตัวหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก เจ้างูเหลือมนั่นเอง... "เอ๊ะ!....นั่นเสียงลูกนกที่ไหนนะ? แหม.....คิดถึงลูกนกกระดูกอ่อนๆ แล้วน้ำลายไหล" เจ้าสัตว์ร้ายรีบเลื้อยลัดเลาะไปยังต้นกำเนิดเสียงและเลื้อยพันต้นไม้ขึ้นไปถึงรังของลูกนกทันที ! เมื่อลูกนกมองเห็นงูเหลือม ต่างก็ตกใจจนอกสั่นขวัญแขวน และพากันระเบิดเีสียงร้องเซ็งแซ่ โชคดีที่แม่นกยังไม่ได้บินไปไกลนัก เมื่อได้ยินเสียงตื่นตระหนกของลูกๆ ดังแว่วมา จึงรีบบินกลับรังทันที
เมื่อเห็นงูร้ายตัวโตมโหฬารกำลังจ้องมองอย่างถมึงทึงหมายจะสังหารลูกตัวน้อย แม่นกก็ตกใจแทบสิ้นสติสัมปชัญญะ แต่ด้วยวิญญาณความเป็นแม่ ซึ่งรักและเป็นห่วงลูก ทำให้แม่นกตัดสินใจบินตรงดิ่งเข้าไปต่อกรกับงูเหลือมทันที แม่นกรวบรวมพละกำลังที่มี ถาโถมเข้าจิกตีงูร้ายอย่างหนักหน่วงโดยไม่คิดชีวิต ยังดีที่งูตัวนี้ไม่สันทัดการต่อสู้บนต้นไม้นัก เมื่อเห็นท่าว่าสู้ไม่ได้ มันจึงตัดสินใจล่าถอยไป ทั้งแม่นกและลูกน้อยจึงปลอดภัยในที่สุด
บทเรียนครั้งนี้ทำให้ลูกนกรู้ซึ้งถึงอันตรายในป่าแห่งนี้มากขึ้นและตั้งใจว่า จะใส่ใจเชื่อฟังคำตักเตือนของแม่อย่างเคร่งครัด
แหล่งข้อมูล : เอกสารส่งเสริมการอ่าน ชั้นประถมศึกษาปีที่ 5
โรงเีรียนอัสสัมชัญแผนกประถม
No comments:
Post a Comment