เมล็ดข้าว

ฉันเกิดมาในครอบครัวขอทาน ทุกวันฉันจะเดินตามท้องถนนเพื่อขอเศษเงินจากผู้ใหญ่ วันหนึ่ง ฉันเห็นเธอนั่งอยู่ในรถม้าทองคำ ฉันคิดในใจว่านี่เป็นพระราชาองค์ไหนกันนะ และเมื่อโตขึ้น ความฝันของฉันก็ติดตามมาด้วย ฉันเฝ้าแต่ฝันว่า คืนวันแห่งความทุกข์ยากใกล้จะจบลงแล้ว ฉันคงจะได้รับความสุขสบายเหมือนฝนที่ตกลงมาจากฟากฟ้า และตั้งตารอวันที่เม็ดทรายกลายเป็นเงินทอง แล้วอยู่ๆ ก็มีรถม้ามาจอดอยู่ข้างฉัน

เธอมองมาทางฉันแล้วส่งยิ้มให้ ฉันคิดว่าโชคลาภได้มาถึงแล้ว แต่ทันใดนั้นเอง เธอก็ยื่นมือออกมาแล้วพูดว่า "เธอจะให้อะไรแก่ฉันบ้าง"

นี่มันอะไรกัน เธอกลับมาขอสิ่งของจากขอทาน ฉันได้แต่ยืนงง ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร จึงเอามือล้วงเข้าไปในย่าม หาเมล็ดข้าวที่เล็กที่สุดแล้วมอบให้เธอ

เมื่อเธอจากไป สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ฉันพบทองคำขนาดเท่าเมล็ดข้าวที่ให้ไป ฉันร้องไห้พร้อมกับคิดว่า เหตุใดฉันจึงคิดกับเธอเช่นนั้น


ข้อมูลอ้างอิง


ผู้แต่ง :  รพินทรนาถ ฐากูร