พี่เลี้ยงเด็กกับหมาป่า

มีหมาป่าตัวหนึ่งลอบเข้ามาในหมู่บ้านเพื่อหาอาหาร ในขณะที่มันเดินผ่านบ้านหลังหนึ่งนั่นเอง ก็ได้ยินเสียงพี่เลี้ยงเด็กทารกที่ร้องไห้ไม่หยุดว่า

“หยุดร้องเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นจะจับโยนให้หมาป่ากินเลย”

หมาป่าได้ยินดังนั้นก็ดีใจ มันรีบเข้าไปซ่อนตัวอยู่ใต้ถุนบ้านเพื่อคอยทีอยู่ นึกในใจว่าวันนี้คงได้กินอาหารเต็มอิ่มแน่ มันรออยู่จนค่ำ ไม่ได้ยินเสียงเด็กร้องอีก เห็นแต่พี่เลี้ยงอุ้มเด็กขึ้นมากอดพร้อมกับพูดว่า

“หนูไม่ร้องไห้แล้วน่ารักมาก พี่จะไม่โยนให้หมาป่ากินแล้ว แต่ถ้าหมาป่ามันเข้ามา เราจะช่วยกันตีให้ตายเลย”

เมื่อหมาป่าได้ยินมันก็รีบวิ่งหนีออกจากบ้านหลังนั้นทันที ขณะที่มันวิ่งคอตกกลับรังด้วยความหิวนั้น มันก็อดรำพึงกับตัวเองด้วยความโมโหว่า

“เป็นเพราะเราเชื่อคำพูดของมนุษย์กลับกลอกนี่เอง ถึงต้องอดอาหารจนแสบท้องแบบนี้”

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

จะเชื่อสิ่งใด ต้องไตร่ตรองให้ดีเสียก่อน

แหล่งที่มา  นิทานอีสป เล่ม 3

โดย อักษรา ฟอร์ คิดส์

เครดิตภาพ  https://www.pinterest.com/pin/108790147227927217/