นานมาแล้วในป่าของเทพเจ้า
ยังมีลูกแกะตัวหนึ่งเป็นเพื่อนกับม้ายูนิคอนผู้งามสง่าประจำป่าแห่งนี้
ทุกครั้งที่ลูกแกะมองเห็นเงาของตัวมันเองในน้ำ
มันก็นึกอิจฉาที่ม้ายูนิคอนมีเขาอันสวยงาม ซึ่งมันเองอยากจะมีบ้างเหมือนกัน
แต่เทพเจ้าไม่ประทานเขาให้แก่มัน
วันหนึ่ง
ลูกแกะอดรนทนไม่ได้จึงไปพูดกับม้ายูนิคอนว่า
ตนอยากที่จะได้เขาของม้ายูนิคอนมาเป็นของตัวเองบ้าง ม้ายูนิคอนยิ้ม
แล้วบอกลูกแกะให้ไปขอกับเทพเจ้า
และเมื่อลูกแกะไปขอเขาจากเทพเจ้า
ด้วยความหมั่นไส้ เทพเจ้าอยากจะสอนให้ลูกแกะรู้จักความพอดี จึงขอยืมเขาของม้ายูนิคอนมาให้แก่ลูกแกะตามที่ปรารถนา
หลายวันต่อมา
ลูกแกะเริ่มสำนึกว่าตนเองคิดผิดเสียแล้วที่คิดมีเขา เพราะมันทั้งหนักและเกะกะ
จะทำอะไรที่เหมือนเดิมก็ไม่ถนัด ดังนั้น มันจึงไปบอกเอาเขาคืนกับม้ายูนิคอน
เมื่อเทพเจ้าเห็นลูกแกะสำนึกผิด
ก็เอาเขาไปคืนแก่ม้ายูนิคอน จากนั้นมา ลูกแกะไม่เคยนึกอยากที่จะมีโน้นมีนี่อีกเลย
มันพอใจที่จะเป็นเพื่อนกับม้ายูนิคอนเหมือนเดิม
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
จงพอใจในสิ่งที่ตนเองมีอยู่
No comments:
Post a Comment