ในสมัยก่อน เวลาที่มนุษย์จะเดินทางไปไหนมาไหนก็จะนำลูกสุนัข
หรือลิงตัวเล็ก ๆ ติดตัวไปด้วยเสมอ
ในการเดินทางโดยทางทะเลครั้งหนึ่ง มนุษย์ได้พาลิงไปด้วย ในระหว่างการเดินทาง ได้เกิดพายุขึ้น จนเรือไปเกยหินโสโครกและอับปางลง มนุษย์พากันกระโดดลงทะเลเพื่อเอาชีวิตรอด
ลิงก็กระโดดตามไปด้วย ปลาโลมาซึ่งว่ายน้ำอยู่ใกล้ ๆ กับเรืออับปางเห็นลิงลอยคออยู่ในน้ำ จึงเข้ามาช่วย เพราะคิดว่าเป็นมนุษย์ แล้วพาขี่หลังว่ายน้ำเข้าสู่ฝั่งด้วยความเข้าใจผิด ขณะเข้าใกล้ท่าปิเรอุช เมืองท่าของกรุงเอเธนส์ ปลาโลมาก็ถามลิงขึ้นว่า เป็นชาวกรุงเอเธนส์หรือเปล่า
ในการเดินทางโดยทางทะเลครั้งหนึ่ง มนุษย์ได้พาลิงไปด้วย ในระหว่างการเดินทาง ได้เกิดพายุขึ้น จนเรือไปเกยหินโสโครกและอับปางลง มนุษย์พากันกระโดดลงทะเลเพื่อเอาชีวิตรอด
ลิงก็กระโดดตามไปด้วย ปลาโลมาซึ่งว่ายน้ำอยู่ใกล้ ๆ กับเรืออับปางเห็นลิงลอยคออยู่ในน้ำ จึงเข้ามาช่วย เพราะคิดว่าเป็นมนุษย์ แล้วพาขี่หลังว่ายน้ำเข้าสู่ฝั่งด้วยความเข้าใจผิด ขณะเข้าใกล้ท่าปิเรอุช เมืองท่าของกรุงเอเธนส์ ปลาโลมาก็ถามลิงขึ้นว่า เป็นชาวกรุงเอเธนส์หรือเปล่า
ลิงตอบว่า "ใช่" แล้วยังคุยโวขึ้นอีกว่า "ข้าน่ะ มาจากตระกูลที่เก่าแก่เชียวนะ"
ปลาโลมาพูด "ถ้าเช่นนั้น ท่านก็รู้จักปิเรอุชน่ะสิ"
ลิงได้ฟังดังนั้นก็นึกว่าปลาโลมาพูดถึงมนุษย์
จึงตอบออกไปว่า "อ๋อ แน่นอนสิ ข้ารู้จักเขาเป็นอย่างดีทีเดียวล่ะ เขาเป็นเพื่อนสนิทของข้าเอง"
ปลาโลมาได้ยินเช่นนั้น ก็รู้สึกเกลียดชังในความโง่เขลาของลิงเป็นอย่างยิ่ง มันสะบัดร่างลิงที่อยู่บนหลัง จนตกลงไปในทะเลถึงแก่ความตายทันที
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :
การคุยโตโอ้อวด กลับทำให้ตัวเองตกต่ำ และเป็นที่เกลียดชังของผู้อื่นเสมอ
ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต
