การแบ่งปัน

กาลครั้งหนึ่ง มีเด็กหญิงคนหนึ่งชื่อน้องลูกปลา เป็นเด็กหญิงน่ารักและช่างคิด เธอเกิดมาในครอบครัวที่ยากจน วันนี้คุณพ่อได้ซื้อยางลบใหม่เอี่ยมให้น้องลูกปลาก้อนหนึ่ง พร้อมทั้งกำชับทีเล่นทีจริงกับน้องลูกปลาว่า :


"หนูต้องใช้อย่างประหยัดนะลูกเพราะตลอดปีการศึกษานี้ พ่อคงไม่มีเงินซื้อให้หนูอีกแล้ว"

"ได้ค่ะ คุณพ่อ"

เด็กหญิงอายุ 7 ขวบ รับปากกับพ่อด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม แต่เมื่อเวลาผ่านไปราว 8 วินาที ในใจของหนูน้อยกลับเกิดความสงสัยขึ้นมาตงิดๆ ว่าแล้วยางลบก้อนเล็กแค่นี้จะใช้ได้ถึงปีเหรอ ?

เมื่อต้องใช้ความคิด น้องลูกปลาจึงเอาอย่าง "อิกคิวซัง" ซุปเปอร์ฮีโร่ของตน ด้วยการเอานิ้วมือแตะน้ำลายเล็กน้อยก่อนวนรอบศีรษะ จากนั้นก็ทำท่าทางนั่งสมาธิอย่างมุ่งมั่น ด้วยความเป็นเด็กหัวไว ไม่นานนักน้องลูกปลาจึงสามารถเปิดประตูทางออกและพบกับแสงสว่างในที่สุด

เช้าวันรุ่งขึ้น น้องลูกปลาไปโรงเรียนตามปกติเหมือนทุกๆ วัน จะต่างกันอยู่บ้างก็ตรงวันนี้ตลอดทั้งวันจะหมั่นถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วงเป็นพิเศษว่า "เพื่อนๆ ทุกคน ถ้าใครเขียนผิด ก็เอายางลบของลูกปลาไปใช้ได้นะจ๊ะ" เมื่อเพื่อนร่วมชั้นได้ยินดังนั้นต่างก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ และฉลองศรัทธาของน้องลูกปลาด้วยคำว่า

"ลูกปลาๆ ขอยืมยางลบหน่อยซิ" เมื่อยางลบถูไถกับกระดาษสีขาวมากๆ เข้า ในที่สุดยางลบที่คุณพ่อซื้อให้ก็มีอายุสั้นเพียงวันเดียว แต่น้องลูกปลากลับมีความสุขที่เห็นมันเป็นเช่นนั้น

เช้าวันรุ่งขึ้น....

น้องลูกปลายังคงไปโรงเรียนตามปกติเหมือนเคย แต่จะต่างไปบ้างก็ตรงที่วันนี้ตลอดทั้งวันเพื่อนๆ จะคอยซักถามน้องลูกปลาด้วยความห่วงใยเป็นพิเศษว่า "ลูกปลาๆ ถ้าเขียนผิดก็เอายางลบของพวกเราไปใช้ได้นะจ๊ะ"

เมื่อน้องลูกปลาได้ฟังดังนั้นก็ยิ่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ และฉลองศรัทธาเพื่อนๆ ด้วยการพูดว่า "เพื่อนๆ เราขอยืมยางลบหน่อยนะจ๊ะ" แม้ยางลบก้อนใหม่ที่คุณพ่อซื้อให้จะมีอายุสั้นเพียงวันเดียว แต่เพื่อนๆ ทุกคนก็มอบยางลบก้อนใหม่ที่ใช้อย่างไรก็ไม่มีวันหยุดให้น้องลูกปลาทดแทน

วันนี้น้องลูกปลาสอนให้รู้ว่า ถ้าอยากมีมะม่วงรับประทานนานๆ การดองหรือการแช่อิ่ม ไม่ใช่วิธีที่ดีที่สุดแล้ว หากแต่ต้องใช้วิธีแบ่งปัน เราถึงจะมีมะม่วงไว้รับประทานอย่างไม่รู้จบ

"การแบ่งปัน" จึงเป็นดั่งเมล็ดพันธุ์ชนิดหนึ่งที่สามารถเติบโตได้ดีเมื่อนำไปหว่านในหัวใจของผู้อื่น เราควรทำตัวเป็นผู้ให้ที่เชี่ยวชาญก่อนเป็นผู้รับที่ช่ำชอง โลกใบนี้คงน่าอยู่ไม่น้อย หากเราทุกคนจะลองทำตามวิธีของน้องลูกปลา และลองพิจารณาดูอีกทีว่า ของที่เพื่อนๆ ทุกคนมอบให้ลูกปลาเป็นสิ่งตอบแทนนั้นคืออะไรกันแน่....ระหว่าง "ยางลบ" กับ "น้ำใจ"

อย่าลืม ลองถามตัวเราเองว่าแต่ละวัน เราเคยมอบน้ำใจให้ใครบ้างหรือเปล่า เริ่มต้นที่จะรู้จักให้ เพื่อที่เราจะได้เรียนรู้ว่าการแบ่งปันนั้นมีความหมายยิ่งใหญ่เพียงใด

คัดบทความบางส่วน จาก บทความของ มิสขนิษฐา สุคตะ
หนังสือ อัสสัมชัญสาส์น
ศตวรรษที่ 2 ปีที่ 28 ฉบับที่ 148
เดือนกรกฎาคม - กันยายน พ.ศ. 2555