ความสุขของกะทิ ตอน บนโลกใบเล็ก ..

หลังจากที่กะทิเลือกที่จะไม่ส่งจดหมายถึงพ่อ.. ทุกอย่างก็เป็นไปตามปกติ (ในความคิดของกะทิ)

 

กะทิยังอยู่ที่บ้านริมคลองกับตาและยาย มีน้าฎา น้ากันต์ ลุงตอง และทุกๆคนอยู่รอบกาย
คอยเติมส่วนที่ขาดหายไปในหัวใจอยู่ไม่ให้แหว่ง  เว้นเสียก็แต่ พี่ทองของกะทิที่ได้ทุนไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่น

แต่แล้วกะทิก็ต้องตัดสินใจอีกครั้งเมื่อได้รับจดหมายจากพ่อ ...
พ่อส่งจดหมายหากะทิเพราะต้องการให้กะทิไปช่วยน้อง (คนละแม่) ที่ป่วยเป็นโรค
กะทิตัดสินใจที่จะช่วยน้อง แต่โชคก็ไม่ได้เข้าข้างเด็กดีเสมอไป
ความเจ็บปวดเสียใจเริ่มเกิดกับกะทิอีกครั้งหนึ่ง .. ไม่มีใครโทษใคร .. แต่กะทิโทษตัวเอง
แต่โชคดีเหลือเกิน.. ประจวบกับกะทิได้กลับมาเริ่มต้นใหม่ที่โรงเรียนใหม่ เพื่อนใหม่
สังคมใหม่ ทำให้กะทิลืมเรื่องเศร้าไปได้บ้าง

แล้ววันที่กะทิเฝ้ารอคอยก็มาถึง พ่อมาหากะทิที่บ้านกลางเมืองของแม่
เป็นวันที่กะทิได้รู้ความจริงที่ไม่เคยรู้มาก่อน ทำไมแม่ถึงหนีมา ทำไมพ่อไม่เคยติดต่อกลับ
คำถามทุกคำถามในใจของกะทิมีคำตอบแล้ว... คำตอบที่เติมช่องว่างเล็กๆ ของกะทิให้เต็มดวง
 

โลกใบเล็กของกะทิ คือ โลกที่มีความสุขได้จากสิ่งรอบๆตัว ..ไม่จำเป็นต้องยิ่งใหญ่ มีมากมาย
พรั่งพร้อมทุกอย่าง กะทิมีความสุขเพราะใจของกะทิเอง..

ผู้เขียนทิ้งท้ายก่อนจบบริบูรณ์ว่า ... “กะทิเชื่อว่าทุกคนมีโลกใบเล็กของตัวเอง
การใช้ชีวิตให้มีความสุขใจนั้นเป็นเรื่องที่ทำได้ โลกใบเล็กหลายๆใบรวมกันเป็นโลกใบใหญ่ หากล้วนมีความสุขก็คุ้มค่าเกินกว่าสิ่งใด”