กระต่ายกับเต่า

วันหนึ่ง  กระต่ายตัวหนึ่งยิ้มเยาะเต่าว่าเท้าสั้นเดินช้า  เต่าหัวเราะแล้วตอบว่า  ถึงท่านเร็วเหมือนกับลม  ถ้าวิ่งแข่งขันข้าพเจ้าจะเอาชนะท่านได้  กระต่ายเห็นว่าเต่าจะไม่วิ่งเร็วได้เหมือนดั่งที่เต่าอวดตัว  ก็รับสัญญาจะแข่งกัน แล้วนัดกันว่า จะให้สุนัขจิ้งจอกเป็นผู้เลือกทาง  แลกำหนดที่แพ้ชนะ  ครั้นถึงวันกำหนด  กระต่ายกับเต่าก็ออกเดินพร้อมกัน  เต่านั้นเดินไม่ได้หยุดสักอึดใจเดียว  ถึงก้าวช้า  แต่ฝีเท้าเสมอตรงไปจนถึงที่สุดทาง  กระต่ายนั้นเชื่อความเร็วแห่งธรรมดาของตัว  ก็ไม่สู้จะเอาใจใส่ในการที่จะแข่งขัน  ไปหน่อยนึงก็ฟุบตัวลงนอนเสียข้างทางก็เลยหลับไป  ครั้นตื่นขึ้น คิดขึ้นได้ วิ่งไปโดยเร็วเต็มกำลัง  เมื่อถึงที่หยุดก็เห็นเต่าอยู่ที่นั้นก่อนนานแล้ว

 

เชื่อเร็วแรงเรี่ยวทั้ง        เชาวน์ชาญ  เชี่ยวแฮ

แม้นประมาทมละการ     ก็ล้า

โฉดช้าอุตส่าห์หาญ        ห่อนหยุด ยั้งเฮย

ดังเต่ากระต่ายท้า          แข่งช้าชนะเร็ว

 

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า  :  ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จ อยู่ที่นั่น