เงินสลึง

เด็กหญิงมณฑา รักวิชา ถือเงินสลึงที่ป้าให้ไปหาแม่ พูดว่า "แม่จ๋า ป้าให้เงินฉันสลึงหนึ่ง ฉันจะซื้อของเล่น" แม่ตอบว่า "เงินของเจ้า เจ้าจะทำอะไรก็ได้ แต่เรามาพูดกันเรื่องเงินนี่ก่อนเถิด"

เด็กหญิงมณฑานั่งลงใกล้แม่ คอยฟังว่าแม่จะพูดอะไรด้วยเรื่องเงินนั้น

แม่เอาเงินสลึงนั้นมาวางในฝ่ามือ ถามเด็กหญิงมณฑาว่า "สลึงหนึ่งเท่าไร"

เด็กหญิงมณฑาตอบว่า "ยี่สิบห้าสตางค์เป็นสลึง"

แม่พูดว่า "ถูกละมณฑา ถ้าสี่สลึงเป็นเท่าไรล่ะ"

เด็กหญิงมณฑาตอบว่า "เป็นบาทหนึ่งสิแม่"

แม่ถามว่า "เงินเหล่านี้ใช้สำหรับทำอะไร"

เด็กหญิงมณฑาตอบว่า "สำหรับซื้อขนมก็ได้ สำหรับซื้อตุ๊กตาก็ได้"

แม่ถามว่า "ใช้ได้เท่านั้นหรือ"

เด็กหญิงมณฑาตอบว่า "ไม่ใช่เท่านั้นดอกแม่ ถ้ามีมากจะเอาซื้อผ้าก็ได้ จะซื้อหนังสือก็ได้ จะเอาซื้ออาหารก็ได้ แต่ฉันมีสลึงเดียวเท่านั้น"

แม่ถามว่า "เออ มณฑา คนเขาหาเงินได้อย่างไร เจ้ารู้หรือ"

เด็กหญิงมณฑาตอบว่า "จ้ะ เขาหาได้ด้วยทำการ"

แม่พูดว่า "ถูกละมณฑา เราต้องทำการจึงจะหาเงินได้ ครั้นทำการได้เงินมาแล้ว เราต้องเลือกหาดูว่า จะเอามันไปทำอะไร"

เด็กหญิงมณฑาตอบว่า "เอามันใช้สิแม่"

แม่ถามว่า "เท่านั้นหรือ"

เด็กหญิงมณฑาตอบว่า "เราต้องเก็บมันไว้บ้าง ให้น้องเสียก็ได้"

แม่ถามว่า "ตามเจ้าว่า เราทำมันได้สามอย่าง คือใช้มันอย่าง ๑ เก็บมันไว้อย่าง ๑ ให้คนอื่นเสียอย่าง ๑ สามอย่างนี้เจ้าชอบอย่างไหน"

เด็กหญิงมณฑาตอบว่า "ฉันชอบทั้งสามอย่าง แต่ฉันจะทำทั้งสามอย่างด้วยเงินสลึงเดียวไม่ได้"

แม่พูดว่า "เจ้าต้องเก็บมันไว้ก่อนสิ จนมันมีมากพอ เจ้าจะซื้อของเล่นที่เจ้าชอบใจ จะซื้อให้น้องบ้าง เอาเหลือไว้บ้าง เช่นนี้เจ้าจะทำได้ทั้งสามอย่าง"

เด็กหญิงมณฑาเห็นชอบด้วย จึงเอาเงินสลึงฝากแม่ไว้ ได้มาอีกก็ฝากไว้อีก จนมีพอ จึงเอาซื้อหมวกสำหรับตัวใบหนึ่ง ให้น้องใบหนึ่ง ยังเหลืออีกบาทสามสลึง จึงสงวนไว้ใช้ต่อไป


แหล่งข้อมูลอ้างอิง  :    หนังสืออ่านภาษาไทย, นิทานสุภาษิต
                                     กระทรวงศึกษาธิการ