กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีกาอยู่ตัวหนึ่งอาศัยอยู่ในป่าใหญ่ วันหนึ่งมันได้เจอเนื้อชิ้นหนึ่งอยู่ตรงพื้นดินใต้ต้นไม้ มันจึงบินตรงไปคาบเนื้อชิ้นนั้น แล้วบินขึ้นไปเกาะยังกิ่งไม้
ขณะนั้นเอง ได้มีสุนัขจิ้งจอกหิวโซตัวหนึ่งซึ่งกำลังเดินหาอาหารอยู่ ผ่านมาตรงที่กาเกาะ เมื่อมันมองเห็นเนื้อที่กากำลังคาบอยู่ มันก็อยากกินเนื้อชิ้นนั้นเป็นอย่างมาก แต่ไม่สามารถปีนขึ้นต้นไม้ไปเอาชิ้นเนื้อนั้นจากกามาได้
สุนัขจิ้งจอกต้องการให้กาอ้าปากเพื่อที่เนื้อชิ้นนั้นจะได้หลุดออกมาจากปากกา มันจึงคิดอุบายโดยพูดขึ้นว่า
“สวัสดี คุณกาแสนสวย คุณร้องเพลงได้หรือไม่”
การู้สึกปลื้มอกปลื้มใจเป็นอย่างมาก จึงตอบสุนัขจิ้งจอกไปในทันใดว่า “ได้สิ”
และแล้วทันทีที่กาอ้าปากพูด เนื้อชิ้นนั้นก็หล่นลงสู่พื้นดิน
และกาก็ยังพูดต่ออีกว่า “ฟังนะ ฉันกำลังจะร้องเพลงล่ะน๊า”
จากนั้น กาก็เริ่มร้องเพลง แต่ในตอนนั้นกาหารู้ไม่ว่า สุนัขจิ้งจอกไม่ได้อยู่ฟังที่การ้องเพลง มันได้คาบชิ้นเนื้อและหนีกาไปแล้วนั่นเอง
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คนโง่ย่อมตกเป็นเหยื่อของคนฉลาด
No comments:
Post a Comment