นกแก้วในโพรงกระรอก

นานมาแล้วมีนกแก้วตัวหนึ่ง อาศัยอยู่บริเวณป่าที่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยอาหารมากมาย มันบินวนไปวนมาแถวนั้นเป็นประจำ มีพวกสัตว์เล็กสัตว์ใหญ่มากมายอาศัยอยู่ร่วมกัน ไม่นานก็มีพายุพัดเอาเศษไม้เศษหญ้ามากองไว้มากมาย เจ้ากระรอกได้เก็บเศษไม้ ไว้ที่โพรงของมันเพื่อไว้เป็นที่พักอาศัยยามฝนตกหนักและไม่ทันข้ามวัน ฝนก็ได้ตกลงมาอย่างหนัก พวกสัตว์เล็กสัตว์ใหญ่ต่างพากันหาที่หลบฝน เจ้านกแก้ว ตัวดีก็รีบบินเข้าไปหลบที่โพรงของกระรอกทันทีโดยไม่ขออนุญาตจากกระรอกก่อน มันถือว่ามันมาก่อน ย่อมเป็นบ้านของมัน

ไม่นานกระรอกก็มาถึงโพรงของมันและมันได้ชักชวนสัตว์อื่น ๆ ให้เข้ามาหลบฝนได้ เพราะโพรงกระรอกมันเป็นโพรงที่ใหญ่ สามารถอาศัยได้หลายตัว ไม่ทันสิ้นเสียง เจ้านกแก้วก็ร้องขึ้นว่า "พวกเจ้าบังอาจมากนะ ที่เข้ามาในโพรงบ้านของข้า ข้าไม่ยอมให้พวกเจ้ามาอาศัยอยู่ด้วยหรอก เพราะข้าไม่ชอบอยู่ร่วมกับคนอื่นมาก ๆ ข้าจะไม่ยอมแบ่งอาหารให้พวกเจ้าด้วย ถ้าฝนหยุดตก แล้วพวกเจ้ารีบออกไปให้พ้นนะ"

กระรอกเอ่ยขึ้นทันที "โพรงนี้เป็นบ้านของข้า ข้าอุตส่าห์หาเศษไม้เศษหญ้ามาเก็บไว้ เพื่อรับลมหนาว เจ้านกแก้วตัวดี เจ้ายังมาพูดดีอีกว่าเป็นบ้านเจ้า พวกท่านทั้งหลาย อย่าไปใส่ใจกับนกแก้วตัวนี้เลย รีบเข้ามาหลบฝนก่อนดีกว่า เดี๋ยวจะไม่สบายได้นะ อาหารที่ข้าหามาได้ก็มีมากพอ ข้าจะแบ่งให้พวกท่าน อาจจะไม่มากพอสำหรับพวกท่านแต่ก็พออิ่มท้องแก้หิวได้ไปวันหนึ่งนะ"

นกแก้วไม่ยอมออกจากโพรงกระรอกแถมยังพูดจาไม่ไพเราะอีก กระรอกทนต่อ พฤติกรรมของนกแก้วไม่ไหว "เจ้านกแก้วเจ้านี้บังอาจมากนะ เจ้ารู้หรือไม่ว่าที่ ๆ เจ้าอาศัยอยู่เป็นบ้านของข้าและอาหารที่อยู่ในโพรงก็เป็นของข้าที่เก็บสะสมไว้ เจ้ายังกล้าดีมาพูดอีกว่าเป็นของเจ้า เดี๋ยวข้าไล่เจ้าให้ออกไปบ้างจะรู้สึกอย่างไร" นกแก้วทำเป็นไม่สนใจ

ดังนั้นเจ้านกแก้วจึงเอ่ยขึ้นว่า "ถึงข้าจะไม่ได้เป็นคนหาอาหารมาเก็บไว้ และไม่ได้หาเศษไม้เศษหญ้ามากองไว้ ข้าก็จะไม่ยอมให้พวกเจ้าเข้ามาอาศัยอยู่ที่นี่เด็ดขาดเพราะข้าเป็นคนแรกที่บินเข้ามาก่อน ทุกอย่างที่อยู่ที่นี่ ก็ต้องตกเป็นของข้าทุกอย่าง ถึงอาหารที่เจ้าเก็บมาข้าจะกินไม่ได้ ข้าก็จะไม่ยอมให้พวกเจ้าได้กินเช่นกัน"

พวกสัตว์ต่างพากันเดินออกจากโพรงทันที เพราะขืนอยู่ต่อก็คงไม่มีอะไรดีขึ้น พวกสัตว์รู้สึกไม่พอใจ เจ้านกแก้วที่พูดจาไม่รู้จักคิดว่าสิ่งใดควรและสิ่งใดไม่ควร ทั้ง ๆ ที่รู้ดีว่าตัวเองไปยึดครองที่ของผู้อื่น

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :
อย่าเป็นคนเห็นแก่ได้ โดยที่ตัวเองไม่ได้ลงแรงสร้างหรือสะสมไว้ เพียงเพื่อต้องการเอาชนะผู้อื่น และสิ่งที่แย่งชิงมากลับไม่ได้ใช้ประโยชน์แต่อย่างใด

คัดลอกจาก http://kids.mweb.co.th

แก้ไข : นายธวัฒชัย ใบโสด

http://webhtml.horhook.com/section/spinyarns/new/00310_6.html

ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต