เช้าวันหนึ่งในฤดูหนาว
อากาศหนาวเย็นจัด ชาวนาผู้หนึ่งได้ออกจากบ้านไปทำนาตามปกติ ในท่ามกลางสายฝนอากาศอันหนาวเย็นนั้น ชาวนาได้พบงูเห่าตัวหนึ่งนอนขดตัวแข็งอยู่เพราะความหนาวมันไม่กระดุกกระดิกเลย
ชาวนาเฝ้ามองดูมันอยู่นานด้วยความรู้สึกสงสารอย่างจับใจ ดังนั้นชาวนาจึงค่อยๆ จับงูเห่าตัวนั้นขึ้นมาอุ้มไว้ เพื่อให้มันได้รับความอบอุ่นจากตัวของชาวนาเอง
และลูบไล้ไปตามตัวของงูเห่า เพื่อให้งูเห่าคลายความหนาวลง
ไม่นานนักที่ชาวนาลูบไล้ไปมาบนตัวงูเห่า ความอบอุ่นจากมือของชาวนาช่วยให้งูเห่าตัวนั้นค่อยๆ
เคลื่อนไหวได้ ในที่สุดเมื่องูเห่าตัวนั้นเคลื่อนไหวได้ตามปกติ มันก็ฉกกัดเข้าที่แขนของชาวนาทันที
ชาวนาผู้นั้นร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวดและล้มลงสิ้นใจตายอยู่ตรงนั้นเอง ก่อนตายชาวนาผู้นั้นได้ร้องรำพันออกมาว่า “ทำคุณแก่สัตว์ร้ายมักจะให้โทษแก่เราอย่างนี้แหละหนอ”
อย่าหวังความกตัญญูจากการช่วยเหลือคนอกตัญญู
ผู้แต่ง
: ประชุม ศิริธรรมวัฒน์
แหล่งที่มา : นิทานอีสป2, http://siraratoil.wordpress.com
ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต
No comments:
Post a Comment