กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชายคนหนึ่ง อาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่งที่อยู่ห่างไกลออกไปจากตัวเมือง เขาเป็นคนขยันขันแข็ง อดทน อดออม จึงทำให้เขาสามารถเก็บสะสมเงินออมเอาไว้ได้มากมาย และกลายเป็นเศรษฐีในที่สุด
เศรษฐีคนนี้ มีลูกชายอยู่คนหนึ่ง แต่ลูกชายของเขานั้นเป็นคนขี้เกียจ ไม่ยอมออกไปทำงานหาเงิน ใช้ชีวิตอยู่ไปวันๆ เพราะเห็นว่าพ่อของเขาเป็นเศรษฐี มีเงินทองมากมายอยู่แล้ว
เมื่อเป็นดังนั้น เศรษฐีคนนี้เลยตัดสินใจว่า จะต้องสั่งสอนบทเรียนให้ลูกชายของเขาสักหน่อย
แล้วเวลาก็ได้ผ่านพ้นไป จนถึงตอนจะสิ้นอายุขัยของเศรษฐี เศรษฐีได้เรียกลูกชายคนเดียวของเขาเข้ามาสั่งเสียว่า
“ลูกเอ๋ย มรดกอันล้ำค่า บัดนี้ ถูกฝังอยู่ในสวนหลังบ้านของพ่อ ถ้าเจ้าอยากได้ ก็จงขุดเอาไปเถิด”
หลังจากจัดการเผาศพพ่อเรียบร้อยแล้ว ลูกชายของเศรษฐีก็นำจอบเสียมและไถเที่ยวขุดค้นไปทั่วทั้งสวนหลังบ้านด้วยความตั้งอกตั้งใจ ไม่ย่อท้อ วนเวียนขุดค้นอยู่หลายตลบ หวังว่าจะได้เงินของพ่อ แล้วใช้ชีวิตอยู่ไปอย่างสบาย ไม่ต้องทำงานหาเงินเอง
แต่ไม่ว่าลูกของเศรษฐีจะขุดค้นสวนนี้ไปนานแค่ไหน เขาก็ไม่สามารถหามรดกที่พ่อสั่งไว้ นานจนตกเย็น มีคนรับใช้ของเศรษฐีนำกล่องจดหมายของเศรษฐีมาให้ลูกชายดู พอเขาเปิดดูจดหมาย เขาก็ได้ทราบว่า พ่อของเขานั้นได้นำเงินทั้งหมดไปบริจาคให้ชาวบ้านหมดแล้ว ส่งผลให้ลูกชายเของเศรษฐีนั้นรู้สึกตัวว่า สิ่งที่ตัวเองทำไปนั้นสูญเปล่า
ตั้งแต่นั้นมา ลูกชายของเศรษฐีก็ต้องก้มหน้าก้มตาทำงานหาเงินอย่างหนักเพื่อหาเงินมาเลี้ยงชีพตัวเขาเอง
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
ผู้ที่ไม่มีความขยัน อดทน และมีความโลภมาก ไม่มีวันเจริญ
เครดิตภาพ
