อัศวินหนูผู้กล้า

          ในโรงนาแห่งหนึ่งที่มีหนูอาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก และที่นี่ยังมีเจ้าแมวแก่จอมโหดตัวหนึ่งที่คอยไล่จับหนูกินตามอำเภอใจ เวลาผ่านไปวันแล้ววันเล่า แมวโหดตัวนี้ก็แก่ตัวลง เริ่มไม่มีเรี่ยวแรงเหลือพอจะวิ่งไล่จับหนูอีก เจ้าแมวแก่จึงครุ่นคิดหาวิธีจับหนูกินโดยไม่ต้องออกแรง

          วันหนึ่ง แมวเฒ่าเจ้าเล่ห์ได้เรียกหนูทั้งโรงนามาประชุมเพื่อขอสงบศึก "หนูทั้งหลายนับแต่นี้ต่อไป ข้าสัญญาว่าจะเลิกไล่ตะครุบพวกเจ้ากินเสียที แต่ขอให้พวกเจ้าสำนึกบุญคุณที่ข้าไว้ชีวิต พวกเจ้าต้องเดินแถวเรียงหนึ่งผ่านหน้าข้าทั้งเช้าและเย็น พร้อมทั้งเอามือแตะไว้ที่หน้าผากแล้วก้มหัวต่ำ ๆ เพื่อเป็นการแสดงความเคารพข้าด้วย ตกลงไหม"

          พวกหนูต่างดีใจกันยกใหญ่ที่จะไม่โดนจับกินอีกแล้ว พวกหนูรีบตกลงทำตามอย่างไม่สงสัย เมื่อถึงเวลา พวกหนูก็เดินเรียงแถวพร้อมทั้งทำความเคารพเจ้าแมว ซึ่งก็แกล้งนอนหมอบนิ่ง แต่ทันที่ที่หนูตัวสุดท้ายเดินเกือบพ้นแมวไป เจ้าแมวแก่ก็ตระครุบจับกิน โดยที่หนูตัวอื่นไม่ทันสังเกตเห็นเพราะมัวแต่ก้มหัวต่ำ เจ้าแมวแก่จอมเจ้าเล่ห์ใช้วิธีนี้จับหนูกินเรื่อยมา

 

          จนกระทั่งวันหนึ่งหนูสองตัวคู่หู โจอี้ กับ ปีเตอร์ สังเกตเห็นว่าจำนวนประชากรหนูลดลงทุกวัน ทั้งสองเริ่มสงสัยเจ้าแมวแก่ จึงวางแผนเพื่อสืบหาความจริงเรื่องนี้ แผนการมีอยู่ว่า ต่อไปนี้การออกไปหาอาหารทุกครั้งให้หนูปีเตอร์ และโจอี้เป็นเดินตัวแรกและตัวสุดท้ายปิดท้ายขบวนเสมอ และตลอดการเดินหนูคู่หูทั้งสองก็จะตะโกนเรียกชื่อกันและกันอยู่เสมอ

          ปีเตอร์ "โจอี้ นายเป็นยังไงบ้าง"
          ฝ่ายโจอี้ก็ร้องตอบ "ทุกอย่างเรียบร้อยปีเตอร์"
          ทำเช่นนี้ก็จะรู้ว่าหนูทุกตัวยังอยู่ครบและปลอดภัยดี

           ฝ่ายแมวแก่เจ้าเล่ห์เมื่อ เจอวิธีแบบนี้เข้าก็ไม่สามารถหาช่องทางจับหนูกินได้ เพราะนอกจากจะคุมแถวแล้วโจอี้กับปีเตอร์ยังเตือนให้เหล่าหนูคอยระวังอย่าไว้ ใจเจ้าแมวแก่อีกด้วย เหตุการณ์เป็นเช่นนี้ไปหลายวันแมวแก่หิวโซจนทนไม่ไหวเมื่อขบวนหนูเดินผ่านมา อีกครั้ง แมวแก่ก็กระโดดเข้าตะปบขบวนหนูอย่างบ้าคลั่ง แต่พวกหนูระวังตัวอยู่แล้วจึงวิ่งหนีลงรูได้ทุกตัว จากนั้นไม่นานเจ้าแมวแก่ก็อดตาย

          และสองหนูคู่หูโจอี้กับปีเตอร์ ก็ได้รับการยกย่องเป็น "อัศวินหนูผู้กล้าหาญ" ของบรรดาหนูโรงนาตั้งแต่นั้นมา

แหล่งที่มา  http://baby.kapook.com, KARN.TV

หมากับเงา

หมาตัวหนึ่งคาบก้อนเนื้อเดินข้ามแม่น้ำแห่งหนึ่ง ขณะที่มันกำลังเดินอยู่บนสะพานนั้น มันได้ชำเลืองลงไปในน้ำเบื้องล่าง มันได้เห็นหมาอีกตัวหนึ่งซึ่งจริงๆ แล้วเป็นเงาของตัวมันเอง กำลังคาบก้อนเนื้ออีกก้อนหนึ่ง 

มันเกิดความโลภขึ้นจนทนไม่ไหว จึงได้กระโจนลงไปในน้ำเพื่อที่จะแย่งก้อนเนื้ออีกก้อนหนึ่งจากเงาของมันเอง 

 

แน่นอนมันย่อมหมดหวังที่จะได้ก้อนเนื้อก้อนนั้น และซ้ำร้ายก้อนเนื้อที่มันคาบมาด้วยนั้นยังตกลงไปในแม่น้ำ และจมลงสู่ก้นแม่น้ำในที่สุด  

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า 

ความโลภอยากได้ทุกสิ่งจะทำให้สูญเสียทุกสิ่ง ความตะกละจะทำให้พลาดจากสิ่งที่หวัง และผู้ที่อยากได้ในสิ่งที่ไม่เหมาะสมกับตน สมควรจะสูญเสียสิ่งที่ตนมีอยู่ ถ้าจะพูดแบบไทยๆก็คือ "โลภนักมักลาภหาย "

แหล่งที่มา  http://www.baanjomyut.com 

ภาพ   www.momchannel.com