กบ ตัวหนึ่งนั่งอยู่ข้างกำแพงวัดทุกเช้ามันเฝ้าดูพระออกบิณฑบาตตั้งแต่เช้ามืด พอพระกลับมาถึงวัดเพื่อฉันอาหารเช้า…กบตัวเดิมนึกในใจ อยากเกิดเป็น “พระ” มีคนถวายอาหารให้กินทุกวันเมื่อพระฉันเสร็จก็นำอาหาร ที่เหลือมากมายนั้นไปให้เด็กวัดกินต่อ
แล้วเด็กวัดก็กินกันอย่างเอร็ดอร่อยตอนนี้ กบเปลี่ยนใจ อยากเกิดเป็น “เด็กวัด” แล้ว สบายกว่าพระ หลายคนตื่นสายได้ และไม่ต้องออกตามพระไปบิณฑบาตก็ได้ เมื่อเด็กวัดกินกันเสร็จก็โกยอาหารที่เหลือทั้งหมดให ้หมาวัดไปกินแล้ว จากนั้นก็ช่วยกันล้างจาน
ถึงตอนนี้ เจ้ากบก็เปลี่ยนใจ… อยากเกิดเป็น “หมาวัด” แล้ว เพราะ ไม่ต้องล้างจานเหมือนเด็กวัด พอหมาวัดกินอาหารเสร็จก็แยกย้ายไปทำหน้าที่เฝ้าบริเวณ วัดคอยเห่าคนแปลกหน้า
ฝูงแมลงวันก็บินมาตอม แทะเล็มอาหารต่อจากหมาวัด กบเปลี่ยนใจอีกแล้ว อยากเกิดเป็น “แมลงวัน” สบายที่สุด ไม่ต้องทำอะไรเลย หนำซ้ำ ยังมีกองอาหารให้กินไม่มีหมดด้วย
ขณะที่เจ้ากบฟุ้งซ่านกำลังคิดเพลินๆ อยู่นั้นพอดีหันมาเห็น แมลงวัน บินมาใกล้ๆ จึงใช้ลิ้นตวัดเอาแมลงวันเข้าปากตัวเองโดยสัญชาตญาณ ถึงตอนนี้ ….กบฟุ้งซ่านจึงบรรลุธรรมฉับพลัน!! คิดได้ว่า เอ้อ! “เป็นตัวของเราเองนี้แหละ” ดีที่สุดเลย
แหล่งที่มา : http://kmblog.rmutp.ac.th
ความคิดเห็น : ใช่แล้ว เป็นตัวของเราเองดีที่สุดแล้ว .. และก้อพอใจในสิ่งที่ตัวเองมีอยุ่และเป็นอยุ่ แค่นี้ก้อสุขใจเกินพอแล้ว...